W swojej najnowszej książce, O naturze psychoanalizy. Wytrwałość paradoksalnego dyskursu, Gregorio Kohon opisuje złożoność
psychoanalitycznego spotkania i kwestionuje próby upraszczania tej dziedziny:

[…] psychoanaliza nie jest ani nauką, ani sztuką, ale zajmuje własne miejsce, ma niepowtarzalne cechy i sposób podejścia; nie można
jej definiować ani oceniać poprzez odwołanie do parametrów innych dyscyplin. To właśnie analiza indywidualnych przypadków
odpowiada za rozwój teorii i praktyki psychoanalitycznej; psychoanalizy uczymy się poprzez studiowanie przykładów
– czyli indywidualnych przypadków klinicznych.
(fragm. Słowa wstępnego)

Autor prezentuje ciekawe rozważania z obszaru filozofii nauki i metodologii badań naukowych, formułuje pełne pasji, momentami
gorzkie tezy o wpływie polityki na zarządzanie opieką zdrowotną, snuje także dyskusję o ograniczeniach wpisanych w ruch tzw.
„medycyny opartej na dowodach naukowych”. Przede wszystkim jednak dzieli się z czytelnikami tym, co uznaje za najważniejsze
i najcenniejsze w psychoanalizie i procesie jej uczenia – wnikliwymi i pogłębionymi opisami indywidualnych przypadków klinicznych.

GREGORIO KOHON – analityk szkoleniowy Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego. Jest redaktorem tomów: The Dead
Mother:The Work of André Green (1999) oraz British Psychoanalysis: New Perspectives on the Independent Tradition (2018),
autorem Reflections on the Aesthetic Experience: Psychoanalysis and the Uncanny (2016). Nakładem Oficyny Ingenium ukazały
się dwie jego książki: Miłość i jej losy (napisana wspólnie z André Greenem) oraz Bezpowrotnie utracone pewniki.