Wielu psychoterapeutów widzi perspektywy wewnątrzpsychiczną i interpersonalną jako odrębne i nieprzenikające się światy. Tymczasem Psychoterapia par – zbiór tekstów napisanych przez terapeutów ze słynnego Instytutu Badań nad Małżeństwem Kliniki Tavistock i zredagowanych przez Stanleya Ruszczynskiego – to głos na rzecz dialogu między paradygmatami psychoanalitycznym i systemowym. Prace terapeutów z Kliniki Tavistock dowodzą, że zaciekawienie perspektywą interpersonalną nie zagraża tożsamości psychoanalityka, podobnie jak wnikanie w zjawiska wewnątrzpsychiczne – chociażby takie jaki „pomieszczanie” – może pogłębić wrażliwość terapeuty systemowego i pomóc mu zrozumieć konflikt małżeński.
Osią dylematów w pracy terapeutycznej z parą jest konflikt między wolnością i miłością, między autonomią i bliskością. Autorzy książki zredagowanej przez Stanleya Ruszczynskiego prowadzą czytelnika do istotnej refleksji: ów dylemat ma charakter zarówno wewnątrzpsychiczny, jak i interpersonalny, rozgrywa się w podmiocie, a zarazem w diadzie. Wyzwaniem dla psychoterapeuty jest godzenie tych dwóch aspektów dynamicznego procesu. Terapeuci z Tavistock w swych tekstach dostarczają wielu ważnych i użytecznych wskazówek, jak się z tym wyzwaniem uporać.
prof. dr hab. Bogdan de Barbaro
kierownik Zakładu Terapii Rodzin, Katedra Psychiatrii,
Collegium Medicum Uniwersytet Jagieloński
Spis treści
Część pierwsza
Kontekst instytucjonalny
1 Teoria i praktyka w Instytucie Badań nad Małżeństwem Kliniki Tavistock
Część druga
Nieświadoma umowa w relacji pary
2 Nieświadoma komunikacja między mężem i żoną
3 Mężowie i żony – zagadka wyboru partnera
4 Interakcja, obrony i transformacja w związku
5 Małżeństwo jako związek zapewniający psychologiczne pomieszczanie
Część trzecia
Para a jednostka
6 Indywiduacja w małżeństwie
7 Jednostka i para
8 Niedostępny inny – o ambiwalencj i konflikcie edypalnym w pracy z parami
9 Zdrada przysięgi
Część czwarta
Terapeutyczne podejście do relacji pary
10 Interwencja terapeutyczna a instytucja małżeństwa
11 Myślenie o parze i praca z parą
Słowo wstępne
David E. Scharff
[…]
W tym zbiorze artykułów omawiamy trzy tematy istotne dla terapeutów psychodynamicznych, którzy podejmują pracę z małżeństwami i parami:
Przedstawiamy historię rozwoju idei w kręgu współpracowników TIMS – autorów analitycznego podejścia w pracy z parami i małżeństwem – który następował od założenia w roku 1948 przez Enid Balint i jej współpracowników Wydziału do spraw Rodziny. W pierwszych rozdziałach książki przedstawiamy zarys historii instytutu i prezentujemy podstawowe pojęcia, dzięki czemu czytelnik może zarówno wczuć się w przemiany historyczne, jak i docenić kliniczne zastosowania koncepcji wypracowanych w TIMS.
Ten zbiór prac otwiera wiele dróg prowadzących do zrozumienia współczesnych koncepcji pracy klinicznej z parą. Czytelnik zapoznaje się z pojęciami identyfikacji projekcyjnej i introjekcyjnej, czyta o sposobach odnajdywania utraconych części siebie w partnerze, o rozwojowym kontekście małżeństwa oraz relacji pomieszczającego i pomieszczanego (którą inaczej rozumiał W.R. Bion, a inaczej C.G. Jung), a wszystkie te koncepcje wnikliwi współautorzy niniejszego tomu prezentują w unikalnym dla każdego z nich stylu.
Przedstawiamy nową i twórczą integrację wkładu jungistów w pracę z parami, co uzupełnia wcześniejsze koncepcje stworzonych przez Klein, Winnicotta i Freuda. Uwzględnienie perspektywy jungowskiej sprawia, że publikacja niniejsza, jako próba integracji różnych dokonań myśli psychoanalitycznej, staje się krokiem naprzód, którego nigdy wcześniej nie udało się poczynić.
Zakres tematyczny zamieszczonych w tym tomie esejów jest imponujący. Obejmuje zarówno nieświadome mechanizmy podtrzymujące związek pary, napięcia między rozwojem indywidualnym a rozwojem małżeństwa, jak i podejście terapeutyczne w pracy z parami. Dzięki analizie napięcia między rozwojem małżeństwa a rozwojem indywidualnym zyskujemy niezwykle istotne nowe spojrzenie, swego rodzaju konieczną korektę wewnętrznie sprzecznych pierwszych teorii Freuda. Czytając kolejne rozdziały, dostrzegamy że dobrostan dwu jednostek ani nie stanowi prostej antytezy dobrostanu ich związku, ani też nie jest z nim tożsamy, jako że rozwój indywidualny i związek dwojga ludzi pozostają ze sobą w relacji dynamicznego napięcia. Otrzymujemy zatem wymowny obraz tego, co Warren Colman, współautor tomu, nazywa „rozwojem ujmowanym w kategoriach twórczego napięcia pomiędzy przeciwstawnymi wartościami […], procesem zachodzącym nieustannie, wybiegającym w przyszłość, ale również sięgającym wstecz intencją naprawienia przeszłości”. Z kolei w rozdziałach, które traktują problematykę małżeńską nie tylko w kategoriach napięcia między rozwojem indywidualnym a rozwojem pary i ukazują, w jaki sposób małżeństwo sprzyja indywiduacji albo ją utrudnia, oraz w tych, w których omówiono rolę ambiwalencji w ponownym przepracowaniu kompleksu Edypa w związku pary a także koncepcję zdrady, zaufania i załamania funkcji małżeństwa – zilustrowaną przykładami literackimi – czytelnik zapoznaje się z wizją obszarów, które wymagają twórczego opracowania w przyszłości.